Ma­lie­baan­sta­ti­on 150 jaar

Het Maliebaanstation in Utrecht bestaat dit jaar precies 150 jaar. Dit jubileum wordt door het Spoorwegmuseum gevierd met een boeiende tentoonstelling. In diverse ruimtes van het station wordt teruggeblikt op de bouw, de verschillende functies die het station door de jaren heen had en de mensen die er werkten.

Op 10 juni 1874 opende de Hollandsche IJzeren Spoorwegmaatschappij een zijtak van de Oosterspoorlijn die liep van Hilversum naar Utrecht. Aan de Maliebaan verrees een monumentaal station als opstapplaats voor de Utrechtse reizigers. Aanvankelijk floreerde het station – je kon er opstappen op de trein naar Parijs- maar gaandeweg verloor het station zijn belangrijke functie en werd het stil. Dichter F. Bordewijk omschreef in 1935 de sfeer in het station treffend als “een lijk boven aarde, dat vaak nog beklemmend onzen droom zal beheerschen”. In 1939 viel het doek en sloot het station voor reizigersvervoer. Het grotendeels verlaten Maliebaanstation wordt nog als rangeer- en goederenstation gebruikt, ook vindt het Bureau van Gevonden Goederen een onderkomen in het station. In de Tweede Wereldoorlog namen de Duitsers bezit van het Maliebaanstation met als zwarte bladzijde de deportatietransporten van Utrechtse Joden. Na de oorlog werd besloten dat het Maliebaanstation de “blijvende behuizing” zou worden van het Spoorwegmuseum. Op 28 november 1953 was het zover, voor een kwartje entree konden bezoekers een gedeelte van het nieuwe museum bezoeken. Pas in november 1954 was het gehele museum klaar en vond de officiële opening plaats. In 2005 werd het station weer in authentieke staat teruggebracht en sindsdien fungeert het als monumentaal entreegebouw van het vernieuwde Spoorwegmuseum.