Ze­ven steegjes

De Zeven Steegjes is één van de laatste volksbuurtjes in het centrum van Utrecht. Deze karakteristieke arbeiderswoningen tussen de Oudegracht, de Pelmolenweg, de Geertekerk en de voormalige Martinuskerk staan bekend om hun kleine voorkomen en netwerk van smalle gangen en s tegen.

Geschiedenis

De eenvoudige arbeiderswoningen in de karakteristieke Zeven Steegjes werden in 1843 en 1860 gebouwd op het terrein achter de bouwerij De Boog aan de Oudegracht, een nabijgelegen sigarenfabriek en een suikerfabriek.

Vanwege de stijgende bevolkingsaantallen en de angst voor ziekten als cholera, begon de overheid eisen te stellen aan de bouw van nieuwe woningen. Zo  werd de bouw van doodlopende sloppen verboden: Nieuwe straten moesten recht zijn en de wind moest erdoor kunnen waaien. Huisjes hadden geen eigen wc of keuken, de hele straat maakt gebruik van een gezamenlijk buitentoilet. Toch waren deze woningen hun tijd ver vooruit.

De kleine huisjes aan de smalle straatjes waren bedoeld voor grote, rooms-katholieke gezinnen die afhankelijk waren van liefdadigheid, en voor de werknemers van de fabriek. Het buurtje was verdeeld in een socialistisch en een katholiek deel, en die laatste groep werd streng in de gaten gehouden door de kerk.

Hoewel de fabrieken al lang gesloten zijn, blijft het tot op heden een van de laatste volksbuurtjes in de binnenstad. Het complex is in de jaren negentig gerestaureerd, maar het knusse karakter is gebleven.